Karykatura

Gość

Temat ostatnio na tzw. topie. W telewizji, radiu, prasie. Jak wiecie zapewne chodzi tu o karykatury Mahometa, które ukazały się najpierw w duńskej prasie, a potem w reszcie europejskich gazet. To wywołało oburzenie w islamskich krajach i liczne zamieszki.
Chciałem tutaj przedstawić na początku dwa teksty odnoszące się do tej sytuacji. Myśle że powinniśmy się wspólnie zastanowić nad tym tematem. Gdzie są granice do których można się posunąć w takiej sytuacji? Gdzie wogóle przebiegają granice? Możecie formułować własne sądy, ale także możecie się odnieść do niżej zamieszczonych tekstów.

A oto teksty:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

(jeżeli nawet narazie nie chcecie pisać to choć przeczytajcie teksty)

Paula · Dołączył: 07 Lut 2006 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Wiecie, ja w pewnym sensie zgadzam się z wyznawcami Mahometa.
Są ludzie, którzy twierdzą, że oni robią krzyk o głupie rysunki, ale moim zdaniem to nieprawda.
Europejscy ,,chrześcijanie" śmieją się z wyznawoców Mahometa, bo sami pewnie nie zwróciliby uwagi na karykatury Jezusa. I w tym oni są lepsi od nas, chociaż używają drastycznych środków! Oni bronią tego, w którego wierzą, nie pozwalają z niego kpić. Ich religia być może nakazuje im zabijać za coś takiego, nie wiem... W każdym razie nie pozostają obojętni. A my? Jaki jest stosunek niektórych chrześcijan? Sami robimy parodie z tego, w co ,,wierzymy"! Nie wszyscy będą oburzeni malunkami, o których można było poczytać w jednych z artykułów. Niektórym zapewne tak się spodobają, że będą je rozpowrzechniać. Jak wygląda nasza wiara?! Oni WIERZĄ, a my tylko mówimy, że wierzymy...

Katharsis

ech...odpwiedź juz tu pisałam, ale coś mi sie nie zapisała nie wiem czemu..no mniejsza o to..

po części zgadzam sie z Tobą Paulino...też nie dziwię sie reakcji Muzułmanów, choć martwi mnie ze aż tak ostro reagują...
ale jest coś co mnie bardziej martwi...
dobrze wiemy jaką reakcję ta karykatura wywołała w ich świecie, a dla nas? co byśmy zrobili, jakbyśmy odpowiedzieli na karykature Jezusa, czy samego Stwórcy?albo Ducha Świętego?
dla nas Ozaowiczów i w ogóle ludzi którzy wierzą bo chcą a nie bo nas tak nauczyli, sprawa powinna być jasna....
ale w bardzo nielicznych przypadkach tak jest..(i jeszcze raz kajam sie za angore- Janek wie o co chodzi, nie miałabyć anty papieska Sad

- sorki..). swiatek chcrześcijański jest przesączony propagandą, ideały sie już wycierają, modne jest życie dla wygód i własnych korzyści doczesnych...
w tym wszystkim coraz częściej zapominamy o tym co najważniejsze - o Bogu i Bliskich. Reakcje na karykature Machometa były rózne, jedne za a inne przeciw.....nie rozumiem red. RZ ale miało być apolitycznie Wink

tak czy siak jest to fakt martwiacy. żarliwe chrzescijaństwo mamy za sobą, zniknęło razem z pożarem Nerona. to smutne że tak łatwo stracić wiare...tę wiarę dziecięcą, tak mocną i prawdziwą.... Sad

chcemy by nasze poglądy i uczucia były szanowane, ale jak chodzi o szacunek czy po prostu zwykłą tolerancję dla innych wyznań to już pojawia sie problem...
nie najlepiej to tez wygląda u os. niezwiązanych z religią. dla nich karykatura ta nie była niczym złym, dziwili sie reakcji Muzułamanów...ech..smutne to ale prawdziwe...
każdego dnia trzeba staczać walkę o Wolność Wiary, nawet w zaciszu własnego domu...

Gość

Paula · Dołączył: 07 Lut 2006 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

No to można teraz dyskutować o tych pojęciach.
P.S. To chyba jest setna wiadomość, no nie? Very Happy

Katharsis

ech... Janku..wiem dobrze że wiara dziecięca musi przerodzić się w coś większego, ale to własnie dzieci zawsze mogły liczyć na Jezusa...miały szczególne miejsce w Jego sercu i dalej mają. a jak chodzi o moc ich wiary...to poprostu im tego czasem zazdroszcze, tej słodkiej prostoty i przekonana w to co wierzą...tak mi sie czasem wydaje że pseudo dorośli mają tendencje do gmatwania, utrudniania sobi i innym życia...

jak rozumiem walkę Wolność Wiary....
w swym krótkim ale znowóz nie tak krótkim życiu wiele juz zdązyłam zobaczyć, poczuć...doświadczyć..
w swym życiu niemal codziennie zmagam sie z "niedowiarkami" czy ludzmi którzy wprost kpią z wiary. to smutne ale nawet w gronie najbliższych z róznymi reakcjami można sie spotkać. i tu własnie zaczyna sie ma prywatna walka o Wolność. moze zabrzmi to głupio, nie mniej czasme hmm..czuję sie osaczona podczas modlitwy, niemal czuję linię niezrozumienia, zdziwienia w powietrzu...to czasem potwornie rozprasza. i smuci..ciągła walka bo staczana dzień w dzień, o wolność wyznania, o wolność która nei będzie atakowana...
niestety to jest ściezka po której stąpa sie jak po cienkim lodzie, usłana licznymi porazkami, zwątpieniami i bólem...nie umiem dokładnie okresli o jaką walkę mi chodzi...są rzeczy które poprostu trzeba poczuć, bo zadne słowa ich nie są w stanie wyrazić..a pisanie o tym bywa czasem zbyt osobiste...

pozdrawiam

Gość

Katharsis

nom i o to chodzi Smile

wiesz...jak a sie zastawiam to wielu ludzi zabiło w sobie to dziecko..to smutne..zbyt wcześnie chcą bawić sie w dorosłych...
i potem jest problem róznego rodzaju..
jesteśmy dziecmi naszych rodziców ziemskich i niebieskich;-)

ech..z tym odkrywaniem dziecka w sobie to mnie ostatnio wzieło..chyba przez coelho'a.. Wink

Paula · Dołączył: 07 Lut 2006 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Kiedy jest się dzieckiem, zwykle chce się dorosnąć. Bo dzieci nie wiedzą, ile daje im ta radość i beztroska. Większość z nich ma czyste serce- to, co przy wejściu w dorosłość zwykle się traci. Maluchy zamiast wspaniałego świata, w którym decyduje się o sobie samemu, poznają ból i rozpacz...

Gość

I zrobił na się tzw. OT czyli rozwijając skrót Off Topic czyli wyszliśmy poza temat. Ale to dobrze. I mysle że nieraz będziemy w podobnej sytuacji.

Jeżeli chcecie podyskutować na inny temat to zapraszam, zakładajcie osobne tematy w dziale Wazne Tematy.