Cierpienie..

Katharsis · Wysłany: Pon 21:21, 26 Mar 2007 Temat postu: Cierpienie..

witajcie...
Ostatnio coraz więcej przemocy, niezawinionego cierpienie wkoół nas..i w zwiazku z tym ma do Was jedno pytanie - które nurtuje mnie jus od jakiegos czasu, a póki co nie moga znaleźć satysafakcjionujacej mnie odpowiedzi. Dlaczego kazdy z nas ma inny krzyż? Dlacego krzyż krzyżowi nie jest równy? DLaczego jendi cierpnią bardziej, a inni bierniwe sie temu musza przypatrywac?
Jendym słowem jaki jest sens naszego cierpienia tu na Ziemi.

schalom

Gosia · Wysłany: Pon 21:59, 26 Mar 2007 Temat postu: Re: Cierpienie..

Katharsis · Wysłany: Pon 22:03, 26 Mar 2007 Temat postu:

ja to wiem..przynajmniej czuje że tka jest..ale...co gdy nie starcza już sił??? co gdy nadmiar cierpnienia przytłacza? oodpycha od Boga? sprawia że sie na Nim bardzej zawodzimy? przestajmy Go czuć? etc..??

JA nie wiem co o tmy wszstkim mysleć..
nie potrafie pomóc, słowem, czynem..niczym....nie potrafie uzdrowić ani Ciała ani duszy.....a z duszą jest coraz gorzej... Sad

md_pl · Wysłany: Pon 22:41, 26 Mar 2007 Temat postu:

Zgadzam się z Gosią, a co do tego:

Gość · Wysłany: Wto 12:59, 27 Mar 2007 Temat postu:

Myślę że ryzykowne jest znajdowanie jasnej i pewnej w stu procentach odpowiedzi. To nie są "sprawy" czarno-białe. Nie jest to tak łatwe jak to się mówi albo myśli.
Nie można spłycać takich problemów bo to raczej zaowocuje upychaniem tego do środka gdzieś tam głęboko niż przybliży nas to do rozwiązania.
Nie chce sie tu bawić w poradnik ani w boga, bo nie wiem i nie znam Twojego problemu. Nie chce, bo może Cię to urazić albo spowoduje jeszcze większe zamknięcie. Dobrze że choć w minimalnym stopniu mówisz o tym. To znak że raczej może to iść w dobrą stronę, a nie w gorszą.
Sami w stu procentach nigdy nie pojmiemy sensowności pewnych rzeczy tu na ziemi. O tym zresztą pisze Paweł w znanym Hymnie o Miłości:
"Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany"
Wtedy zobaczymy po co to było i dlaczego. Pedagogika Boga jest zupełnie inna niż nasz rozum, uczucia, emocje. Wszak Jego drogi nie są naszymi drogami i często Jego sprawiedliwość jest inna niż nasza.
Nie powinno się "rzucać Bogiem" na lewo i prawo. Pomódl się, uciekaj do Boga...itp. To jest ważne aby o tym świadczyć, ale też nie należy robić z tego słowa wytrychu na wszystko czego się doświadcza albo widzi. "Wiara bez uczynków jest martwa" i tu się zaczyna prawda która powinna zostać odkryta przy okazji nawet najmniejszego dramatu naszego lub innej osoby. Często trwanie przy tej osobie bądź w naszym przypadku trwanie przy Bogu, nadaje sens i przybliża nam Boga w nas i w drugim człowieku. Jezus nie po to wybrał cierpienie jak drogę do zbawienia aby mówić: "Tak! trzeba cierpieć, trzeba się poddawać cierpieniom. Jezus nie lubował się w zadawaniu sobie bólu. Jezus chciał pokazać że On otwiera możliwość zrozumienia i nazwania tego co nas dotyka i dotyka innych w sposób nowy i zupełnie świadomy. Tak, nie jest to łatwe i nie będzie, bo jakby było to bylibyśmy bezuczuciowi, bezduszni, beznamiętni. Jednak jak spróbuje się zderzyć z cierpieniem to to nie pozostawi nas bezowocnemu trwaniu w nim ale pokaże jak to jest kiedy naprawdę się kocha, przyjaźni i jest się dla drugiego a co za tym idzie dla Boga.
Nie chce aby to wyglądało na to że pozjadałem wszystkie rozumy, to są moje refleksje. One pewnie ulegną zmianie, bo jak pisze Paweł nie doświadczyłem jeszcze przelania krwi, czyli tego co naprawdę bez mocnych fundamentów w Miłości nie da się przejść. (oczywiście nie tylko chodzi mi tutaj o dosłowną krew)
Nie wiem czy to coś Ci pomoże, może nawet przeciwnie bardziej skomplikuje. Myślę jednak że jeżeli Cię ten temat dotyka, tak jak każdego z nas, to spróbuj zatrzymać się i sobie to poukładać.
Nie martw się tym że nie czujesz, nie doświadczasz Boga i że On jest daleko. On to rozumie, nawet bardziej niż ludzie którzy oskarżają często innych o odejścia od Boga. On tylko zna głębię nas samych. Szukaj, spróbuj znaleźć wolę Boga w tym wszystkim. Może nawet porozmawiaj z zaufaną osobą na ten temat i poszukajcie razem nie tyle rozwiązania (o ile się da) co raczej sensu i trwania przy Nim.

Pokój Twemu sercu

Miczek · Wysłany: Śro 11:14, 28 Mar 2007 Temat postu: .

Kasienku, nie wiem, czy to chodzi o Twoje cierpienie, czy o czyjes - ale z tego, co rozumiem, chodzi o to, ze ktos bardzo cierpi i Ty cierpisz razem z nim i jestes bezradna... Jezeli tak, to ja jestem w bardzo podobnej sytuacji. Moja przyjaciolka bardzo cierpi duchowo i fizycznie od okolo roku, i na razie nie widac konca. To jej cierpienie przerasta jej najblizsze osoby, mnie i jej chlopaka. Przede wszystkim przerasta ja. Nie wiem, jak sobie z tym radzic. Ale odkrylam w tym kilka spraw.
W tym cierpieniu umiera w niej stary czlowiek. W bolu i mekach, ale umiera. Dochodzi do konfrontacji z najwiekszymi ranami z przeszlosci, ktore nie moglyby byc uleczone, jesliby pozostaly w ukryciu. Poza tym - umiera w niej obraz Boga, ktory w sobie nosila. Bog wymyka sie wszelkim pojeciom o Nim.
Co do mnie, ucze sie pokory i uswiadamiam co dzien na nowo, ze tylko Bog ma moc uzdrowienia. Nie ja. Tylko On. Rosnie tez moja wiara. Bo kiedy to, co ziemskie, nic juz nie znaczy i na nic sie nie przydaje, odkrywam, jak malo mam wiary i nadziei. Zdaje sie na Boga. I rosnie moja ufnosc w to, ze nie ma cierpienia bezsensownego.
Poza tym ostatnio mialam wrazenie, ze moje serce sie znieczulilo. Ze braklo mi sil i milosci, zeby sie naprawde do glebi wzruszyc czyims losem. Poprosilam Boga i skruszenie serca, i on mi je dal. Poprzez bol. Niepojete. Kochajace serce jest dla mnie wiekszym skarbem niz sielankowe zycie, wiec dziekuje Mu za to.
Co do "nierownych krzyzy" - to chyba Wy czytalyscie mi opowiadanie o czlowieku, ktory skarzyl sie na swoj kryz i dostal od Boga mozliwosc jego wymiany..? Okazalo sie wtedy, ze czlowiek po przeszukaniu calej sterty najrozniejszych krzyzy wybral nieswiadomie swoj stary krzyz, bedac szczesliwym, ze znalazl cos w sam raz dla siebie... Smile

Buziaki ogromne. Zycze Ci duzo sily.

Paula · Dołączył: 07 Lut 2006 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Kiedyś słyszałam, że każdy ma taki "krzyż", jaki jest w stanie unieść. Myślę, że to po części prawda. Starając się można zrobić wszystko, ale jak zwykle jest jakiś haczyk. Robiąc niektóre rzeczy ponosi się większe lub mniejsze ofiary. Zwłaszcza jeśli chodzi o cierpienie. "Uważaj czego pragniesz, bo może się to spełnić". Czasem niektórzy chcą nic nie czuć.
I udaje się to. Kasia M. napisała, że dla niej większym skarbem jest kochające serce. Jednak jeśli ktoś jest w stanie tzw. znieczulicy, trudniej go zranić. Zło jest i będzie, a nie przejmując się nim zachowuje się zdrowie. Cierpieć z kimś? Być może, jeśli to przyjaciel. Ale ludzie potrafią być tak zabawni. Te ich gry, by innych oszukać, gry, by pokazać siebie inaczej, lepiej. Trzeba mieć odwagę, by pośród nich szukać sobie przyjaciół. Bo każdy kiedyś w swoim życiu zakłada maskę, czasem nawet nieświadomie. Tak. I dzięki jego nieświadomości można podporządkować sobie człowieka.