Refleksje "po-spotkaniowe"

Miczek

Nowy temat - bo czesto po spotkaniu mam potrzebe sie z Wami podzielic tym, co mysle i czuje, a dzis szczegolnie...

Bardzo mi ciezko z tym, ze to spotkanie takie bylo.
Tym bardziej, ze widac, jak ciezko bylo poszczegolnym osobom.

Tak sobie mysle - ciezko byloby sie bawic swietnie na sile, a na powazna rozmowe od serca - bylo nas chyba jednak za duzo i wciaz jeszcze to zbyt osobiste tematy... Wiec to takie ludzkie, ze taki stan dziwny nas ogarnal...

Ufam, ze kazdy z nas wzial sobie do serca tych, co obok - i ze bedziemy sie mocno wspierac w modlitwie.

Bardzo sie ciesze z jutrzejszego spotkania, zaluje bardzo, ze bez Madzi i Kasi - ale obiecuje, ze bedziemy o Was myslec i ogarniemy modlitwa Smile

Zanosze Was wszystkich w modlitwie do Najwyzszego - jestesmy w Jego reku, pamietajmy o tym mocno.

Dobrze, ze jestesMY, na dobre i zle Smile

kama

a mi sie wlasnei podobalo... może to dziwne, ale usiedliśmy sobie tak o, jak znajomi i zwyczajnie gadalismy. i takie "coś" tez namjest potrzbne, takie mam wrażenie Smile

) a dzisiejsze spotkanie... no poprostu tego mi brakowało Smile

Miczek

Hmm... Moze racja Smile

Ciekawa jestem, jakie sa odczucia innych - mnie sie wydawalo, ze wpadlismy w jakis taki marazm, a spodziewalam sie czegos innego... Ale bardzo sie ciesze, ze Tobie bylo dobrze, Kamowate Smile

I dzis - no tego bym sie juz w ogole nie spodziewala Smile

Po prostu... ja jestem taki glupek, ze patrze na dana sytuacje przez pryzmat swoich wlasnych wyobrazen o tym, czego ktos oczekuje...

W kazdym razie ciesze sie Smile

I czekam na refleksje innych czlonkow Mistycznego Ciala Chrystusa! Smile

(a to wypada tak sobie zartowac...? To nie z Pana Jezusa, tylko z napuszonego jezyka koscielnego... Smile

)

md_pl

Wczoraj, heh.. było trochę smutno, że tak mało osób przyszło, ale to co mówi Kamila, takie spotkanie znajomych, też jest czasem potrzebne.

kama

ale spójrzmy prawdzie w oczy-kto miał przyjść?

Miczek

Refleksje pospotkaniowe z dzis - najpierw proba podsumowania:

1. Mam nadzieje,ze teraz troche lepiej siebie rozumiemy.
2. Za tydzien robimy aniolki. Moja propozycja - spiewajmy na bierzmowaniu! (kiedy ono dokladnie jest?)
3. NIE ODWOLUJEMY spotkan sobotnich - temat moze sie zmienic, jesli jest za malo osob, ale zasada ogolna - ZAWSZE KTOS JEST NA SALCE. Wiec jest spotkanie. Jesli nie "tematyczne", to modlitewne. Zawsze, jak sie spotkamy, a jest nas za malo,zeby cos "zorganizowac", modlimy sie o to, co wazne dla naszej wspolnoty i poza nia. To nigdy nie bedzie stracony czas.
4. Ogloszenie wedruje do gazetki i do ksiedza Grzegorza za osobista przyczyna Gosi Smile

5. Podejmujemy osobista odpowiedzialnosc za poszczegolne dzialania.
6. 15.12 - sobota - 18:00 - aniolki.
16.12 - niedziela - 16:30 - 18:00 - spotkanie formacyjne animatorow.
22.12 - sobota - 18:00 - spotkanie (przed)wigilijne.
7. Kiedy widzimy, ze jest taka potrzeba, upominamy blizniego - tylko z milosci Wink

To wazne!
8. Staramy sie - aktywnie sie staramy - zrozumiec druga osobe.
9. Wierzymy w Pana Boga, wierzymy Panu Bogu Smile

PS Prosze dopiszcie swoje mysli, na pewno z mojego punktu widzenia cos umknelo.

Miczek

Chcialam Was bardzo przeprosic za wybor dzisiejszego filmu - to byl jeden z glupszych pomyslow, jakie mi przyszly do glowy.

Pamietajcie o jakiejs odtrutce - zeby nie zostac z ta zawezona perspektywa... Bo ten film pokazuje mechanizmy, jakie czesto nami rzadza i absurd niektorych ludzkich zachowan, ale na tym sie nie konczy!

Pamietajcie o kubku herbaty podanym z usmiechem... na wage zlota.

Gabi

film wcale nie był klapą.w symie to Jankowi sie nie podobał,a ja...hmmm...wcale nie pogorszył mi stanu...może trochę na chwile polepszył... pozdrawiam

janek

Uwaga odnośnie ostatniego spotkania:
Tak sobie myślałem nad tym co powiedzieliśmy i mam dwa cytaty które myślę że są ważne:

1)
Z dawnej lektury Ewangelii zapamiętałem powiedzenie Jezusa do Szymona: „Odtąd ludzi łowić będziesz" (jest tylko u Łukasza). I myślę sobie, że to „ludziłówstwo" to sprawa przetrudna, bo człowiek, szczególnie dzisiejszy, jest znacznie płochliwszy od wszelkiej ryby, niełatwo go złowić. Nabierano go już tyle razy na różne „izmy", że jest sceptyczny, niechętny uznaniu prawdy bezwzględnej czy raczej - to ważne sprostowanie - realnej możliwości jej poznania.
Jan Turnau
2) "Młodym ludziom w tym porąbanym świecie trzeba dać bez warunku miłość i serce, a potem oni mają szansę przyjąć coś z Ewangelii, bo jak ich się nie przygarnie, to będą się tylko kulić, albo będą agresywni i agresją będą odpowiadać na każdą propozycję ewangeliczną, chociażby najświętszą"
bp Edward Dajczak

To są dwa argumenty które podzielam i które przemawiają za tym że nie najlepszym pomysłem jest na pierwszy rzut Adoracja. Pierwszy krok zrobiliśmy, zaszliśmy im drogę, weszliśmy w jakieś części w ich życie. Teraz czas na kolejne, po podaniu ręki czas na bycie i spojrzenie w oczy.
Myślałem trochę i wpadłem na pomysł spotkań wspólnotowych, taki zwykłych, zwyczajnych. Prosto, bez blichtru świętego miejsca i bez wyższości wiejskich kazań. Jedzenie, rozmowa pokazanie ludzkiej twarzy nawet samego x. Bogdana. Może obiady późne albo kolacje wczesne...
To tak na przyszłość...
Miało mnie nie być w środę ... ale teraz jest w piątek więc może będę może nie...
i proszę wybaczajcie na ile możecie mi to co wam się nie spodoba w mojej postawie teraz w tym czasie... to żadne usprawiedliwienie, bo każdy ma ciężko ale ostatnio jestem popierdzielony wewnętrznie dosłownie popierdzielony... jestem przed terapią i z mnóstwem grzechów na sumieniu a może tylko w umyśle... to temat jednak na dłuższą rozmowę na spotkaniu kiedyś...

Janek
(życzę dużo pokoju i nie poddajcie się jak piątek nie wypali...)

janek

Miczek

Odnosnie wczorajszego spotkania, znalazlam taki tekst, nie jest powalajacy, ale warto sie zastanowic w ramach poszerzania horyzontow Wink

Do refleksji nad pokorą wychowawcy skłoniła mnie rozmowa z jedną z nauczycielek, która zastanawiała się, jak pogodzić (wynikający z zawodu nauczyciela) obowiązek reagowania na niewłaściwe zachowania i postawy uczniów — z postawą pokory.

Pokora (łac. humilitas) jest to cnota chrześcijańska, która polega na poznaniu i przyjęciu prawdy o sobie i o Bogu. Akt pokory to pochylenie się ku ziemi (łac. humus — ziemia), czyli uniżenie. Uniżenie owo ma polegać na przyjęciu własnej słabości, która jest konsekwencją grzechu pierworodnego. R. Garrigou-Lagrange mówiąc o pokorze jako uznaniu grzeszności, używa słowa „nędza”. „Człowiek — naucza — ma uznać nędzę egoistycznego serca, niestałej woli, gwałtownego charakteru, pychy i pożądliwości. Pokora to również przyjęcie prawdy o Bogu, który powołał człowieka z miłości i do miłości, uczynił go na swój obraz i podobieństwo, przeznaczył do wiecznej chwały i obdarzył wieloma łaskami. Świadomość własnej godności, czyli wyniesienia ponad inne stworzenia, nie stanie się przyczyną pychy człowieka, jeśli zachowa on nieustanną pamięć o Bogu, Dawcy wszelkiego dobra. Pokora, to również uznanie Bożej zwierzchności, władzy i mądrości. Człowiek prawdziwie pokorny oddaje się do dyspozycji Boga jako narzędzie i godzi się zarówno na upokorzenia, jak i wywyższenie, jeśli taka jest wola Boża. Człowiek pokorny dostrzega dary otrzymane od Stwórcy, wykorzystuje je i jest za nie wdzięczny. Nie zakopuje talentów w imię fałszywej pokory: ja to jestem do niczego, nic nie potrafię...”. Ukrywanie zdolności, zaniżona ocena samego siebie i małoduszność, to przejawy pychy, a nie pokory.

Człowiek pokorny, jak wspomniałam, oddaje się do dyspozycji Bogu jako narzędzie. Takim narzędziem może stać się również nauczyciel. Pokora więc nie sprzeciwia się upominaniu uczniów przez nauczyciela, gdyż w jego powołanie wpisane jest reagowanie na zło. Zwracanie uwagi musi jednak spełniać określone warunki:

1. Z miłością — motywem jest pragnienie dobra wychowanka (zależy mi na twoim dobru i dobru innych, więc nie godzę się na zło).

2. Nie z pozycji władzy, wyższości, przewagi, nie jako rachunek za doznane od ucznia krzywdy.

3. Ze świadomością własnej ułomności, popełnianych błędów i grzechów (do których mam się przyznawać przed Bogiem, a nie przed uczniem).

Święty Augustyn naucza: „Nie ma grzechu popełnionego przez innego człowieka, jakiego ja nie mógłbym popełnić z powodu mojej słabości, a jeśli go nie popełniłem, to dlatego, że Bóg w swym miłosierdziu nie dopuścił do tego i zachował mnie w dobrym”. Ponadto zachęca, by mieć świadomość, że gdyby człowiek, którego upominam, otrzymał te łaski, jakie ja otrzymałem, byłby może lepszy niż ja; a gdybym to ja żył w takich warunkach i rodzinie, jak on i spotkałoby mnie to, co on przeżył — może popełniałbym grzechy gorsze niż on....

4. Z modlitwą za upominanego ucznia, gdyż przemiana serca jest dziełem łaski. Owocność trudu wychowawczego zależy przede wszystkim od Boga oraz od współpracy wychowawcy z łaską Bożą.

Reasumując: jako wychowawcy mamy reagować na dostrzeżone zło, pamiętając, że „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk 17, 10). Spełniając wyżej wymienione zasady, zostaniemy zachowani od pychy władzy.